Το domain name (όνομα χώρου) επιτελεί κατ’ ουσία ρόλο ηλεκτρονικής διεύθυνσης επιτρέποντας την επικοινωνία του χρήστη του διαδικτύου με τον κάτοχο της ηλεκτρονικής διεύθυνσης. Έτσι, ο χρήστης, συνδεόμενος με ένα όνομα διαδικτύου, έρχεται σε επαφή με τα δημοσιευμένα στην ιστοσελίδα δεδομένα και κατ’ επέκταση με το πρόσωπο, στο οποία ανήκει η ιστοσελίδα.

Το domain name δεν μπορεί καταρχήν να ταυτισθεί με την εμπορική επωνυμία, το διακριτικό τίτλο και το εμπορικό σήμα. Όμως, αποτελεί «ηλεκτρονικό διακριτικό γνώρισμα» με εξατομικευτική και αναγνωριστική λειτουργία, επομένως μπορεί να δοθεί σε αυτό λειτουργία διακριτικού τίτλου. Στην πράξη ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο εμφανίζεται στο διαδίκτυο με τα διακριτικά γνωρίσματα που το κατέστησαν γνωστό στον υλικό κόσμο, δηλαδή χρησιμοποιεί το όνομα, την εμπορική επωνυμία ή το σήμα του, δεδομένων μάλιστα των περιορισμένων ορίων παροχής domain name για την κάθε χρήση, αλλά και της επιβαλλόμενης συντομίας για την επικοινωνία αυτού του είδους.

Το domain name προστατεύεται αυτοτελώς κατά το νόμο 146/1914 ως διακριτικός τίτλος επιχείρησης, μόνο όταν δεν ταυτίζεται με τα ήδη υφιστάμενα ονοματικά διακριτικά γνωρίσματα και σήματα αυτής. Η χρήση των διακριτικών γνωρισμάτων και σημάτων ως ονομάτων χώρου αποτελεί στην ουσία άσκηση της εξουσίας που διαθέτει ο δικαιούχος για την χρήση αυτών στο διαδίκτυο. Σε μια τέτοια περίπτωση, η προσβολή του domain name αναφέρεται στα αρχικά διακριτικά γνωρίσματα ή σήματα, επομένως βάσει αυτών κρίνεται η χρονική προτεραιότητα.