Διακριτικό γνώρισμα συνιστά το όνομα του επιχειρηματία ή η επωνυμία της επιχείρησής του (γνωρίσματα διακριτικά του φορέα της επιχείρησης), ο διακριτικός τίτλος της επιχείρησής του ή του καταστήματος του, καθώς και κάθε άλλο ιδιαίτερο διακριτικό γνώρισμα ή και σημείο τους, που θεωρείται ως τέτοιο κατά τις συναλλαγές, σύμφωνα με το ν. 146/1914 για τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Τα διακριτικά αυτά γνωρίσματα που εξατομικεύουν το φορέα της επιχείρησης ή αναλόγως την ίδια την επιχείρηση ή το κατάστημά της, αντιδιαστέλλονται από τα διακριτικά γνωρίσματα που αφορούν τον ιδιαίτερο διασχηματισμό ή τη διακόσμηση των εμπορευμάτων της, δηλαδή γνωρίσματα με τα οποία τα ίδια τα εμπορεύματά της εξατομικεύονται στις συναλλαγές. Τα διακριτικά γνωρίσματα που προστατεύονται, είναι αυτά που έχουν πράγματι διακριτική δύναμη, είτε αρχική είτε επιγενόμενη. Επιγενόμενη διακριτική δύναμη αποκτάται, όταν μία συνηθισμένη ή κοινόχρηστη ένδειξη, η οποία ως τέτοια δεν έχει διακριτική δύναμη, την αποκτήσει μέσω της συνεχούς χρήσης και διαφήμισης και επικρατήσει έτσι στις συναλλαγές ως διακριτικό γνώρισμα ορισμένης επιχείρησης ή των εμπορευμάτων της.  Ο κίνδυνος σύγχυσης είναι το κριτήριο για την προστασία των διακριτικών γνωρισμάτων και υπάρχει, όταν λόγω της ομοιότητας των διακριτικών γνωρισμάτων που χρησιμοποιούνται από διαφορετικές επιχειρήσεις, είναι δυνατόν να παραπλανηθεί το κοινό, είτε ως προς την προέλευση των προϊόντων ή υπηρεσιών ορισμένης επιχείρησης, είτε ως προς την ταυτότητα της επιχείρησης, είτε ως προς την ύπαρξη οικονομικής συνεργασίας ή σχέσης μεταξύ δύο επιχειρήσεων. Κρίσιμη για την διαπίστωση του κινδύνου σύγχυσης είναι η συνολική οπτική και ηχητική εντύπωση, που δημιουργούν τα συγκρινόμενα διακριτικά γνωρίσματα για το μέσο καταναλωτή, δηλαδή αυτόν που έχει μέτριες γνώσεις, προσοχή και παρατηρητικότητα, με επίκεντρο σε όλες τις περιπτώσεις τη σύγκριση των κυρίαρχων χαρακτηριστικών ή αλλιώς του πυρήνα των διακριτικών γνωρισμάτων. Η διαπίστωση του κινδύνου σύγχυσης από τη χρήση ίδιων, όμοιων ή παραποιημένων διακριτικών γνωρισμάτων, όπως και η διαπίστωση της πραγματικής διακριτικής τους δύναμης, είναι συνάρτηση περισσότερων παραγόντων, που πρέπει να κρίνονται και να αξιολογούνται συνολικά με βάση τις ιδιαιτερότητες κάθε περίπτωσης.