Το δικαστήριο μπορεί να ορίσει προσωρινή διοίκηση ύστερα από αίτηση όποιου έχει έννομο συμφέρον, μόνο 1) αν λείπουν τα πρόσωπα που απαιτούνται για τη διοίκηση ή 2) αν τα συμφέροντά τους συγκρούονται προς εκείνα του νομικού προσώπου. Με την πρόβλεψη αυτή επιδιώκεται η προστασία των συμφερόντων του νομικού προσώπου και των τρίτων (εταίρων, πιστωτών) που σχετίζονται με αυτό, αλλά και του ευρύτερου συνόλου, ενόψει της σημασίας που έχουν τα νομικά πρόσωπα και ιδιαίτερα οι ανώνυμες εταιρείες ως μέσο άσκησης οικονομικής δραστηριότητας.

Οι λόγοι που δημιουργούν συνήθως έλλειψη προσώπων διοίκησης είναι: 1) ο θάνατος μέλους, εφόσον δεν υπάρχει αναπληρωματικό μέλος για τη συμπλήρωση της θέσης ή δεν προβλέπεται από το καταστατικό εκλογή αναπληρωματικών μελών 2) η μακρά ασθένεια ή απουσία μέλους από την οποία παρακωλύεται η κανονική συγκρότηση και λειτουργία της διοίκησης 3) η λήξη της θητείας, εφόσον η απελθούσα διοίκηση δεν είχε συγκαλέσει πριν από τη λήξη της θητείας της γενική συνέλευση προς εκλογή νέας διοίκησης 4) η έκπτωση της διοίκησης ή ορισμένων μελών της, η οποία επέρχεται αυτοδικαίως στις περιπτώσεις που προβλέπονται από το καταστατικό ή κατόπιν ορισμένης διαδικασίας 5) η παραίτηση της διοίκησης ή ορισμένων μελών της, εφόσον δεν υπάρχει επαρκής αριθμός αναπληρωματικών μελών προς συμπλήρωση των κενών θέσεων 6) η ακύρωση εκλογής με τελεσίδικη δικαστική απόφαση 7) η αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης της γενικής συνέλευσης, κατά την οποία εκλέχθηκε η διοίκηση 8) η άρνηση ή η αδιαφορία μέλους της διοίκησης.

Συνεπώς, ως ανυπαρξία διοίκησης νοείται κάθε περίπτωση έλλειψης ενεργού διοίκησης. Ως ελλείποντα μέλη θεωρούνται και τα πρόσωπα της διοίκησης που αρνούνται να ενεργήσουν ή να συμπράξουν στη διοίκηση του νομικού προσώπου, με αποτέλεσμα έλλειψη διοίκησης να υφίσταται και σε περίπτωση αδράνειας ή διαφωνίας των διορισθέντων, κατά την κοινή διαχείριση.